Pamiątkowe zdjęcia z Pruszcza oraz jednostki wojskowej.
Materiały od pana Ryszarda Czyża:
Bloki na ul. Powstańców Warszawy przed wynalazkiem systemu dociepleń.
Przemarsz ulicą Grunwaldzką przy dawnym szpitalu Wiedemanna.
Fontanna w parku cukrowniczym.
Pas boczny, widoczna wieża transformatora Roszkowo oraz drzewa ulicy Powstańców Warszawy.
https://www.facebook.com/pg/Ocalic.od.zapomnienia.Praust/photos/?tab=album&album_id=1990371177854200
Dla wszystkich, którym przeszkadzają loty śmigłowców. TAK SIĘ LATAŁO KIEDYŚ W PRUSZCZU!!!
W tle ulica Powstańców Warszawy.
Ulica Powstańców Warszawy.
=========================
Kilka zdjęć od pana Ryszarda Kuśmierza
Słupsk, chwilę przed przylotem do Pruszcza.
Wspólne budowanie osiedlowych uliczek na ulicy Powstańców Warszawy.
===========================
Zbieranie również materiałów dotyczących działania obozu po II WŚ.
III 1945 Działania wokół Praust Armia Czerwona
46 dywizja piechoty generał Siemion Barszczew
314 pułk piechoty podpułkownik Aleksander Mielnikow
24.III.1945 zdobycie przez Armie Czerwona Praust.
władza Radziecka komendantura wojenna
Ulokowanie obwodowej komendantury- nieznany historykom bliżej
podpułkownik Polakin.
Starosta Józef Dłyżewski zwraca sie do wojewody gdańskiego o wsparcie
Burmistrz Jan bezuszko informuje starostę powiatowego o rabunkach
sowieckich.
Prośba o wsparcie Głównej Komendy Wojennej w Gdańsku
15.VI.1945 Drugi burmistrz miasta Jan Kamyszewski
4.XI.1945 ostatnia msza Romuald Muhlhoff
(następni 45-57 Józef Dymski
57-87 Józef Waląg)
IV-V 1945 Komisariat Miejski
Urząd Bezpieczeństwa KP MO ul. Stalina 5- Chopina 16
VIII 1945 Komenda Powiatowa Milicji Obywatelskiej
VIII 1945 nadal działa w mieście NKWD(Stalina 7)
Naczelnik tyłów Północnej Grupy Wojsk AC
Zakazuje demontażu infrastruktury.
Rozkaz zbagatelizowano - liczne demontaże fabryk, tartaku.
Koniec 1945- Wojsko Polskie przejmuje baraki na mieście (Landjahr?)
częściowy demontaż i przeniesienie na lotnisko.
Zarząd Miejski zabiega o skierowanie w granice miasta jak największej
ilości wojska jako sposób na gwarant spokoju.
V 1945 komendant powiatowy MO Zakrzewski ma problemy z Sowietami
IX 1945- I 1946 lokuje się Okręgowy Ambulans Weterynaryjny WP
adres:Gdańska 2
24.XII 1945 publiczna egzekucja - kara śmierci dla żołnierza sowieckiego
30.III.1945 polscy pocztowcy wznawiają działalność
9 VII.1945 przekazanie władzy cywilnej w administracji Polskiej.
1945 zabudowa Pruszcza stanowi 12 ulic
(3 brukowane- Chopina, Dworcowa,Kopernika)
Około 500 domów.
Ludność ok. 2500-
(*1946 413 zajętych nieruchomości- 2202 osób)
1945-1954 działanie funkcjonariuszy PUBP w Gdańsku z siedzibą w Sopocie
12 XI 1946 Nadanie nazwy - Pruszcz Gd.
11. III.1946 otwarto pierwszy odbudowany most
1 VI 1947 Pruszcz- skrócona forma zapisu nazwy miasta.
1947 Placówka Bezpieczeństwa- podlega
Powiatowemu Urzędowi Bezpieczeństwa Publicznego w Gdańsku z siedzibą w Sopocie
II.1947 ekshumacje 2367 żołnierzy Armii Czerwonej
!!! Głownie za sprawą lotniska w okresie powojennym
wojsko staje się stałym elementem krajobrazu miasta!!!
VIII 1952 - wzmianka o przeniesieniu WP placówki na teren lotniska
1952 Minister Obrony Narodowej tworzy 25 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego
19.IX 1952- 20 VII 1954 Słupsk -Dowódca eskadry sowiecki lotnik w polskim mundurze
podpułkownik Wiktor Anochin
17-20 VIII 1953 przebazowanie do Pruszcza Gd.
Dowódcy:
1954-1957 Mirosław Kapciuk
1957-1962 Józef Ciaputa
II.1953 - etap przygotowawczy ulokowania jednostki lotnictwa wojskowego
Potencjalnie brak danych o tym co się działo na lotnisku przez kilka powojennych lat.
( informacje z IPN o obozie przesiedleńczym w miejscu byłego niemieckiego)
1949 rozbicie jednej z grup niepodległościowych Rycerze Dobrej Woli oraz grupy
tzw. sprzysiężenia
1952 Samodzielna jednostka bezpieki
1.IX 1964 odsłonięcie tablicy pamiątkowej budynek dawnej szkoły
8.V 1969 obelisk ku czci zmarłych i zamordowanych więźniarek Kl Stutthof
===============
Po wojnie
źródło:
http://www.zdsk.pl/historia/4-wysiedlenie-ludnosci-niemieckiej-z-gdanska-w-latach-1945-1947
Według nowych już zasad działała Wojewódzka Komisja Weryfikacyjna w Gdańsku powołana 18 marca 1946 roku.
W Gdańsku utworzono komisję do przeprowadzenia weryfikacji byłych obywateli Wolnego Miasta Gdańska pochodzenia polskiego.
Przewodniczył jej Kazimierz Banaś-Purwin, a jego zastępcą został Tadeusz Tylewski .
Komisja ta działała do 31 października 1947 roku. Jednakże jeszcze w 1948 roku wnioski weryfikacyjne przyjmowało Prezydium MRN w Gdańsku. Wśród nich były także wnioski o weryfikację pośmiertną dla uzyskania praw spadkowych. Do 1948 roku w Gdańsku zweryfikowano 13 424 mieszkańców.
Stan bezpieczeństwa tej grupy ludności, nawet po uzyskaniu obywatelstwa był fatalny.
Działo się to często z poparciem władz lokalnych. Szczególne nasilenie działalności przestępczej tego typu wystąpiło w powiecie gdańskim.
Prowodyrem prześladowań ludności rodzimej był tam
komendant Powiatowej Komendy Milicji Obywatelskiej w Pruszczu Gdańskim porucznik Zakrzewski.
Kierował on do transportów wysiedleńczych całe rodziny autochtonów uznając ich za Niemców,mimo posiadanych zaświadczeń weryfikacyjnych.
Tolerował rugowanie ich z gospodarstw, eksmisję z mieszkań,przemoc fizyczną, aresztowania i kradzieże. Wszelkie interwencje u starosty powiatowego w Gdańsku nie odnosiły skutku.
Aby zapobiec tego typu sytuacjom w Gdańsku 1 października 1946 roku utworzono Miejski Komitet Opieki nad Zweryfikowanymi,
którego jednak działalność nie przynosiła spodziewanych efektów [39]. Było to między innymi powodem podejmowania przez
autochtonów dramatycznych decyzji wyjazdu do Niemiec i zwrotu już otrzymanych zaświadczeń weryfikacyjnych.
Odnotowano do 1947 roku 311 takich przypadków z Gdańska.
* * *
Wysiedlenie ludności niemieckiej z Gdańska, podobnie jak i z innych ziem Polski, niewątpliwie miało charakter czystki etnicznej, jednak niemieckich mieszkańców wypędziła z domu nie polska „zemsta”,ale wspólna decyzja państw sprzymierzonych. Cierpienia, jakie doświadczyli, spotkały wiele milionów ludzi w
czasie i po drugiej wojnie światowej.
Po raz pierwszy w życiu masy zwykłych przyzwoitych Niemców postawiono w sytuacji,jaką większość zwykłych przyzwoitych obywateli Środkowej i Wschodniej Europy przyzwyczaiła się uważać za normalną
Pierwszy Komendant Powiatowy Milicji Obywatelskiej w Pruszczu por. Zenon Zakrzewski nie cieszył się sympatią władz administracyjnych.
Starosta Gdański napisał kiedyś wprost, „że dopóki on pozostanie komendantem, dopóty w powiecie spokoju nie będzie”. Dopuszczał się on licznych nadużyć,
nie zwracał uwagi na narodowość wysiedlanych.
Stanowisko stracił dopiero, gdy po pijanemu zastrzelił innego milicjanta
=======================
Anochin Wiktor, członek WKP(b) znalazł się w wojsku sowieckim w roku 1939, a więc pochodzi z typowo „stalinowskiego” zaciągu, po czystkach. Wołgokonow w biografii Stalina pisze, iż „Koba” chciał mieć wojsko całkowicie zależne od siebie i główny pobór „dzieci Stalina” nastąpił w latach 1938/39, czyli po zakończeniu pierwszej, najtragiczniejszej fali czystek. Anochin całą swoją karierę zawdzięcza tow. Stalinowi, włącznie ze szkołą lotniczą. Nie wiem w jakim stopniu służył i co robił 10 Pułku Lotniczym Armii Czerwonej na froncie białoruskim, ale nie był chyba oficerem, co może świadczyć o tym, że nie brał bezpośredniego udziału w walce. Piloci bojowi awansowali bardzo szybko. Szybko awansować zaczął dopiero w „odrodzonym” wojsku polskim. Zwróćmy uwagę na rubrykę 13. Chorąży, podporucznik bez daty mianowania. Dopiero w roku 1945 dostaje porucznika, a do 1952 awansuje bardzo szybko do podpułkownika. Od 1952 roku jest dowódcą 25 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego. Pełni tę funkcję do września 1954 roku.
1. Punkt 14 – odznaczenia. Zauważmy, że tow. Anochin dostał w czerwcu 1945 i w lipcu 1946 „Krzyże Walecznych”. Pomijam tu nie do przyjęcia etyczny aspekt odznaczenia tego Ruska polskim orderem. Chodzi mi o zupełnie coś innego. O ile wiem w w II połowie 1945 roku i w roku 1946 było już po wojnie, a przynajmniej nie prowadzono jej za pomocą lotnictwa myśliwskiego. Z kim więc walczył Anochin? Może zwalczał, a mundur polskiego lotnika był jedynie przykryciem funkcji właściwej. Przypominam, że KW dawano za czyny bojowe. Warto sprawdzić jakim lotnikiem był Anochin? Muszą jeszcze żyć Polacy z pułku, którzy go pamiętają.
2. Na głównej stronie karty ktoś napisał ołówkiem: żona, Kraków – Rakowice. To chyba wpis dokonany w roku 1954. Kim była jego żona? Rosjanką? Polką? Co się z nią stało? Dzieci? Co z nimi? Jeśli Polka, to miała również rodzinę. Żyją? Ona sama wyjechała z Polski? Jaka jest narodowość i obywatelstwo dzieci? To wszystko trzeba sprawdzić.
3. Punkt 12 zawiera adnotację o tym iż w roku 1954 Anochin został „oddany” do dyspozycji „Ministra Obrony ZSRR” i skreślony z ewidencji oficerów „polskich”. Na niektórych fiszkach jest napisane wprost, że XY wrócił do siebie, czyli do ZSRS. Tutaj nic nie ma. „Dyspozycja Ministra ON”. Co to znaczy? W kontekście żony, mógł pozostać w Polsce. To też wymaga badań.
Warto również sprawdzić na czyj wniosek awansował, był odznaczany i za co. Uzasadnienie musi być. Ciekawy byłby też materiał z zakończenia „służby” w LWP, czyli prosta „obiegówka”. Czy to gdzieś jest? Nie wiem. Warto podjąć sprawdzenia kontrwywiadowcze, bo jakoś „zajeżdża” mi to GRU i Informacją Wojskową (1954 rok, znamienny).
http://pressmania.pl/kartoteki-zolnierzy-sowieckich-skierowanych-do-bycia-polakami/
„Wszystkie nasze myśli - napisał później w swoich wspomnieniach z wojny generał Paweł Batow, dowódca 65 Armii II Frontu Białoruskiego - skupiły się wówczas na jednym: szybko zdobyć Gdańsk i uwolnić wojska, by mogły wziąć udział w ostatniej
i rozstrzygającej bitwie o Berlin'''.
Inny generał radziecki, Iwan Fiediuniński, dowódca 2 Armii Uderzeniowej (tej, która zdobywała Tczew)
w swoim pamiętniku zapisał:
„14 marca wojska 2 Frontu Białoruskiego rozpoczęły natarcie przeciwko
gdańsko-gdynskiemu zgrupowaniu nieprzyjaciela"
23 III
65 Armia zajmuje Arciszewo, Bielkowo, Lublewo, Łapino
2 Armia zajmuje Cedry Wlk.
Ciężkie walki Juszkowo, Straszyn
Wojska 2 Frontu Białoruskiego, rozwijając natarcie w kierunku Gdanska
-opanowały Pruszcz Praust oraz szereg innych miejscowosci.
Rózany- Rosenberg). Łęgowo (Langenau). Cieplewo (Zipplau). Juszkowo
Kishkau), Rotmanki(Rottmansdorf), Straszyn (Straschin), Jankowo Jenkau
Bąkowo (Bankau), Kiełpino. Kiełpinek, Złota Karczma GoldKrug
W dniu 23 marca wojska Frontu wzięły do niewoli w tvm rejonie około 1.000
żołnierzy: i oficerów niemieckich..
24 marca zostały jeszcze wyzwolone Borkowo i Rokitnica.
źródło: Zanim gdańskie wyżyny...J. Krośnicka
Strona 50 Daniel Czerwiński:
Wiktor Iwanowicz Anochin- pierwszy dowódca 25. Pułku Lotnictwa Myśliwskiegow Pruszczu Gdańskim.
http://
http://49blot.wp.mil.pl/pl/27.html
